بافت ساده، بافت بدون طرح

 

بافت ساده که به آن بافت زبانه ای نیز می گویند، ابتدایی ترین انواع بافت است. مانند هر بافتی، باید یک سیم تار و یک سیم پود داشته باشید. مقدار سیم ها و نسبت بین سیم ها به ایجاد الگوهای پیچیده کمک می کند. این فرآیند در مورد تمام بافت ها از جمله بافت ساده صادق است. نوع بافت ساده فقط به دو نخ پود در هر واحد بافت نیاز دارد که آن را ساده و در عین حال بادوام می کند.

برای ایجاد این الگو، دو تکه نخ تار به موازات یکدیگر نگه داشته می شوند. سپس نخ پود متقاطع به صورت عمود بر روی نخ های تار می رود. این فرآیند یک شکل جعبه ای و مربعی از یک واحد بافت ایجاد می کند. برای تکمیل این بافت، کاموای تار و نخ پود باید هم اندازه باشند. وقتی از نخ‌های با اندازه‌های مختلف برای تار و سیم‌های پود استفاده می‌شود، در نهایت با گزینه‌های پارچه‌ای محبوب مانند پوپلین و تافته مواجه می‌شوید. این بافت از انواع بافندگی دستی است و خواهید دید که به سادگی زیادی انجام می‌شود.

یکی از رایج ترین انواع بافندگی ساده که هر روز شاهد آن هستیم، پارچه مورد استفاده ما برای لباس است. یکی دیگر از کاربردهای رایج این سبک بافت، در بافت ملیله است. برای ساخت ملیله، هنرمندان از یک بافندگی ملیله مخصوص استفاده می کنند که بافتی ساده ایجاد می کند و بارها و بارها تکرار می شود. نخ پود و نخ تار با رنگ های مختلفی در هم آمیخته شده اند که به شکل گیری تصاویر و طرح های مشخص بر روی ملیله کمک می کند. طرح بافت ساده یک الگوی بافت محکم و بادوام، سختی بسیار زیاد به لباس می دهد.

بافت تویل

الگوی بافت جناغی از انواع بافندگی با قلاب است و  با خطوط مورب در مقایسه با خطوط مستقیم بافت ساده مشخص می شود. بافت جناغی با استفاده از یک نخ پود و دو نخ تار درست می شود. نخ پود به صورت ضربدری و سپس زیر نخ پود کشیده می شود و یک الگوی مورب ایجاد می کند. با تغییر نسبت نخ های تار و پود می توان سبک بافت جناغی را تغییر داد. تا زمانی که نخ نسبت ۲:۱ را حفظ کند، مانند پیکربندی ۶:۳، صنعتگر یک الگوی بافت جناغی ایجاد می کند. تغییر جهت بافت در الگوی بافت جناغی می تواند الگوی شاه ماهی را معرفی کند که از انواع بافندگی مناسب برای چندین نوع الگوی پارچه است.

قرن‌هاست که از پارچه جناغی استفاده می‌شود و جزء اصلی بسیاری از طرح‌های پارچه است. در قرون وسطی از الگوهای جناغی معمولاً برای پشم، ملحفه‌های رومیزی یا روتختی استفاده می‌شد. بافت تنگ این ماده را بادوام می کند و در عین حال برخی از جذابیت ها و سبک بصری را با الگوی مورب معرفی می کند. تیغه ها معمولاً برای شکل دادن به پارچه در فرآیند بافندگی استفاده و اغلب با نخ پشمی ایجاد می شوند.